Πέρυσι τον Αύγουστο βαφτίσαμε την κόρη μας στην Τήνο, τόπο καταγωγής του πατέρα μου. Οι νονοί μας ήταν η Ελένη και ο Γκάβιν, ιερέας ο Πατέρας Στανίσλαος, καλεσμένοι όλο το χωριό, φίλοι και συγγενείς από την Ελλάδα και την Ιρλανδία, οι μπομπονιέρες φτιαγμένες από μένα και την μαμά μου, φωτογράφοι οι ίδιοι οι καλεσμένοι, στο video ο Κωσταντίνος, και τα παραδοσιακά γλυκά φτιάχτηκαν με πολύ κόπο από τις γυναίκες του χωριού. Oι προσκλήσεις βασίστηκαν σε μια απλή ιδέα: απεικόνιζαν μοτίβα από την 33χρονη πλέον βαφτιστική μου κουβέρτα, μια επεξεργασμένη εικόνα της εκκλησίας του Σωτήρα, και λεπτομέρειες από εργόχειρο της θείας μου της Ελένης στα μωρουδιακά σεντόνια της μικρής μας. Με άλλα λόγια, τα πάντα έλεγαν μια ιστορία: μια ιστορία οικογενειακή.
Πέρασα πολλά βράδια εκτυπώνοντάς τες με τη θεία μου Μαρκέλλα (Γενική Αντιγραφική http://www.facebook.com/group.php?gid=142951618022&ref=ts&__a=1&_fb_iframe_path=%2Fgroup.php), τσακίζοντας χαρτιά, δένοντας φιόγκους...Η νονά εμπνεύστηκε τα μαρτυρικά με πολλή αγάπη: βραχιολάκια για τα κορίτσια, μπεγλέρια για τα αγόρια. Και ο Μάρκος βρήκε τα υπέροχα φαναράκια και τα μπαλόνια για τη διακόσμηση στα Jumbo (http://www.jumbo.gr/). Ενώ λοιπόν βρισκόμουν στο τελευταίο στάδιο της διδακτορικής μου διατριβής, τα άφησα όλα για μια εβδομάδα για να αφοσιωθώ στο έργο αυτό μαζί με όλη την οικογένεια και τους φίλους μας. Ήταν το ωραιότερο διάλειμμα, μια πραγματική παραγωγή αγάπης όσων συμμετείχαν σ'αυτό το θείο γεγονός που θέλαμε να δίνει έμφαση στην παράδοση και το ίδιο το θρησκευτικό συναίσθημα. Και νά το τελικό αποτέλεσμα:
Last summer we got our daughter christened in Tinos island, the birthplace of my late father. The godparents were Eleni and Gavin, the priest Father Stanislaus, the guests the whole village, friends and relatives from Greece and Ireland, the bomboniere were made by me and my mum, the photographers were the guests themselves, the video-recording was Konstantino's, the cakes were made thanks to the hard work of the women of the village. Τhe invitations were based on a simple idea: they depicted motifs taken from my own 33-year-old christening blanket, a processed photo of the church of Sotiras, and details from an embroidery my aunt Eleni had created on the birth sheets of our little one. In other words, they were telling a story: a family story.
I spent many evenings photocopying with my aunt Markella, folding sheets of paper, tying bows...The godmother got inspired to create the martyrika with a lot of love: she made bracelets for the girls and begleria for the boys. And Markos found the lovely lanterns and the balloοns for the decorations. So, while I was in the final stages of my PhD submission, I left everything behind me for a week to devote myself to this work along with the whole family and our friends. It was the best break, a true production of love from all those who took part in this holy event. We wanted to give an emphasis on tradition and the very religious sentiment. And here is the final result:
No comments:
Post a Comment