For Poetry's Sake

Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης είναι πολλαπλή γιορτή για το BabogMoro: η αυτονόητη χαρά της ποίηση (δηλαδή της δημιουργίας από το "ποιώ"), άνοιξη, ισημερία, αλλαγή της ώρας σύντομα, αναμενόμενη επιστροφή στην πατρίδα, ο ποιητικός κόσμος μέσα από τα τέσσερα αθώα παιδικά μάτια τους που με κοιτάζουν καθώς γράφω. Σήμερα νοιώθω ποιητής του κόσμου. 

Ένα παιδί τριανταφυλλί 

ήρθε μου πήρε το φιλί κι έγινε δέντρο αμάραντο

μεσ’ στη παρθένα πλάση.

            Δεν τη γνωρίζω την ιτιά από την πέρα όχθη,

δεν την ανάβω τη φωτιά σ’ απρόσιτη κορφή.

Λυθήκανε τα χέρια μου, λύγισε το κορμί μου,

εκεί που δέντρο ατίθασο σκύβει για να λουστεί.

Εκεί που η νύχτα χάνεται μεσ’ στ’ ουρανού τα δάση,

εκεί που εσύ περίμενες τ’ άστρο σου να σβηστεί.

                  Ποιος θα μπορούσε να το πει

         πως ήμουν ήλιος το πρωί και μια φωτιά τη Δύση.

Μάνος Χατζιδάκις